javascript:void(0)
မီးငယ္ရဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့နားခိုရာ အိမ္ကေလးကို လာေရာက္လည္ပတ္သူ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုး ျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ .... အားလံုးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ ...

Monday, February 22, 2010

သားသားမီးမီးတို႕အတြက္ ဂ်ပန္ရိုးရာပံုျပင္မ်ား ( ၁ )

ねずみ すもう Nezuminosumou

( ၾကြက္ဆူမိုနပမ္းပြဲ)


むかし ある ところ に、 とても こころ やさしいおじいさん と、 おばあさん いました。ある こと です。


「ばあさん や、 ちょっくら いって、しば かって くる よ。」


おじいさん そう いって、 いえ のうら ある へ、 でかけていきました。

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းကေပါ့.. အရမ္းကို သေဘာေကာင္းျပီး ျဖဴစင္တဲ့ ဘိုးဘိုးဘြားဘြား လင္မယား ရွိၾကတယ္။
တေန႕မွာေတာ့ ဘိုးဘိုးက
အဘြားၾကီးေရ .. က်ဳပ္ထင္းခုတ္ဖို႕ ေတာင္ေပၚခနသြားဦးမယ္။
အဲ့ဒီလိုေျပာျပီး အိမ္ေနာက္ဘက္မွာရွိတဲ့ ေတာင္ေပၚကို ထြက္သြားခဲ့သတဲ့။

おじいさん しば かって いる と、

「デンガショツ、 デンガショツ。」

むこう 林(はやし) なか から、 おかしなこえ きこえて きました。
「はて? なん じゃろう。 みょうなこえ じゃ な。」

ဘိုးဘိုးဟာ ထင္းေတြခုတ္ေနလိုက္တာ ဒုတ္ ဒုတ္ နဲ႕ အသံေတြ ျမည္ေနေတာ့တာေပါ့.။
အဲ့ဒီလို ထင္းေတြ ခုတ္ေနရင္းနဲ႕ သစ္ေတာထဲကေန ထူးဆန္းတဲ့အသံတသံကို ၾကားလိုက္ရသတဲ့။
ဟယ္.. ဘာသံပါလိမ့္.. ထူးဆန္းလွခ်ည္လား။

おじいさん ふしぎに おもい ながら、そっと しげみ わけて、 なか はいって いきました。

ဘိုးဘိုးက စိတ္ထဲထူးဆန္းအံ့ၾသေနရင္းနဲ႕ ့ ေတာအုပ္ကို ရွင္းလင္းရင္းနဲ႕ ေတာအုပ္ထဲထိ ၀င္သြားၾကည့္ခဲ့ေတာ့တာေပါ့။

すると、 小さな(ちいさな) あきち に、まるい どひょう つくって、やせた ねずみ ふとった ねずみ すもう とって いました。

ဘိုးဘိုးလည္း ၀င္သြားလိုက္ေရာေနရာလြတ္ၾကီးတခုမွာ ၾကြက္ပိန္ပိန္ေလးတေကာင္နဲ႕ ၾကြက္၀၀ၾကီး တေကာင္ဟာ ၾကိဳး၀ိုင္းလုပ္ျပီးေတာ့ ဆူမိုကစားနည္းကို ကစားေနၾကတာေတြ႕လိုက္ရတယ္တဲ့။

「ほほう、 これ おもしろい。」

おじいさん は、 かげ かくれて、ぐっと こらしました。

အိုး.......... စိတ္၀င္စားစရာပါလား.။
ဘိုးဘိုးဟာ အဲ့လို ေရရြတ္ရင္းနဲ႕ သူ႕ကို မျမင္ႏိုင္ေအာင္လို႕ သစ္ပင္ၾကီးတပင္ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာပုန္းျပီး ေသေသခ်ာခ်ာကို ၾကည္႕ေနေတာ့တာေပါ့.

やせた ねすみ は、 おじいさん のいえ ねずみ です。
ふとった ねずみ は、 村(むら) のちょうじゃ いえ ねずみ です。

ၾကြက္ပိန္ပိန္ေလးဟာ ဘိုးဘိုးနဲ႕ဘြားဘြားတို႕ရဲ႕ အိမ္က ၾကြက္ကေလးတဲ့။
ၾကြက္၀၀ေလးကေတာ့ ေတာအုပ္ထဲက သူေဌးတေယာက္ရဲ႕ အိမ္က ၾကြက္ကေလးေပါ့။

「おら とこ ねずみ や。 それっ、がんばれ。 がんばれ。」
おじいさん は、 いっしょうけんめいおうえん しました。

ငါတို႕အိမ္ကၾကြက္ကေလးေရ.. ၾကိဳးစားထား .. ၾကိဳးစားထား
ဘိုးဘိုးဟာ ၾကိဳးစားပမ္းစားနဲ႕ အားေပးေနေတာ့တာေပါ့။

けれども、 おじいさん いえ ねずみ は、力(ちから) よわくて、 どうにも なりません。なんど やって も、 スポン スッポン と、なげとばされて しまいます。おじいさん は、 じぶん いえ やせたねずみ かわいそうに なりました。


ဘယ္လိုပဲဘိုးဘိုးက အားေပးေနေပမယ့္ ဘိုးဘိုးရဲ႕အိမ္က ၾကြက္ကေလး ၾကြက္ပိန္ပိန္ေလးျဖစ္ျပီး
အားကလည္းမရွိတာမို႕ ဘယ္လိုမွ မႏိုင္ႏိုင္ဘူးေပါ့ကြယ္။
ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကိဳးစားေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ထြက္ေျပးသြားရသတဲ့။
ဘိုးဘိုးကလည္း သူ႕အိမ္က ၾကြက္ပိန္ပိန္ေလးအတြက္ အရမ္းကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားရသတဲ့။

いえ かえって くる と、 おじいさん おばあさん ねずみ はなし しました。
「かわいそうで な。 わし は、 なみだ でた わ。 いくらかかって いって も、 スポン スッポン なげられて、どろ だらけ なって な。 でる ようにして やり が、 うち びんぼう でおいしい たべもの など ない な。」
おじいさん は、 ふうっ いき をはきました。


ဘိုးဘိုးဟာ အိမ္ကိုလည္း ျပန္ေရာက္ေရာ ဘြားဘြားကို ၾကြက္ပိန္ပိန္ေလးအေၾကာင္းျပန္ေျပာျပေတာ့တာေပါ့။
၀မ္းနည္းစရာပါပဲ ရွင္မရယ္. က်ဳပ္ျဖင့္ မ်က္ရည္ေတြေတာင္ ထြက္လာတယ္။
ၾကြက္ပိန္ေလးကေလ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကိဳးစားျပီး တိုက္ခိုက္ေပမယ့္ အားမွမရွိေတာ့ သူပဲ ခံရတာေပါ့။
သူ႕ကို ငါ အားေတြရွိလာေအာင္ လုပ္ေပးခ်င္လိုက္တာ
ငါတုိ႕ကဆင္းရဲေတာ့ အားရွိတဲ့ အရသာရွိတဲ့ အစားအေသာက္ေတြမွမရွိဘဲေလ
ဘိုးဘိုးက သက္ျပင္းရွည္ၾကီး ခ်ျပီး ၀မ္းပမ္းတနည္းေျပာလိုက္သတဲ့။

すると おばあさん が、「それでは、 おもち ついて、 だべさせて やりましょう。」
と、 いいました。そこで ふたり は、 お正月(おしょうがつ) ため だいじにしまって ある おこめ たいて、 おもち をつきました。

အဘိုးၾကီးရယ္.. ဒါျဖင့္လည္း က်ဳပ္ ေကာက္ညွင္းေထာင္းျပီး သူ႕ကိုေကၽြးလိုက္ပါ့မယ္ေတာ္။
လို႕ ဘြားဘြားက ေျပာလိုက္တယ္တဲ့။
အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ ဘြားဘြားက ႏွစ္သစ္ကူးခ်ိန္က်မွ မုန္႕လုပ္ဖို႕ စုေဆာင္းထားတဲ့ အဖိုးတန္ ေကာက္ညွင္း ေတြကို ထုတ္ျပီး ေထာင္းရေတာ့တာေပါ့။

「さあ、 ここ おいておく よ。 たくさん たべて な、力 つける よ。」
おじいさん おばあさん は、おもち だんご まるめて、ねずみ よく かお だすたな おきました。

ကဲဒီေနရာမွာ ထားလိုက္ျပီေနာ္။ ၾကြက္ကေလးေရ.. မင္းအမ်ားၾကီးစားျပီး အားေတြရွိလာေအာင္ လုပ္စမ္းပါကြယ္။
အဲ့ဒီလို ေျပာျပီးေတာ့ ဘိုးဘိုးနဲ႕ဘြားဘြားက ေကာက္ညွင္းမုန္႕ေတြကို ၾကြက္ကေလးမၾကာခဏလာေလ့ရွိတဲ့စင္ေလးေပၚကို သြားျပီးတင္ေပးထားလိုက္တယ္တဲ့။

つぎ あさ、 おもち ぜんぶ なくなって いました。
「よし、 よし。 これで、 うんと ついた だろう。」
おじいさん よろこび ながら、 また でかけていきました。 そして、 しば かって いる と、「デンカショッ、 デンカショッ。」きのう おなじ ように、 ねずみ たち のかけごえ きこえて きました。
「おう、 おう。 やっとる。 やっとる。」
おじいさん は、 にこにこ 林(はやし) のなか はいって いきました。

ေနာက္တေန႕မနက္လည္းေရာက္ေရာ ေကာက္ညွင္းမုန္႕ေတြ တခုမွ မရွိေတာ့ဘူးတဲ့။
ေကာင္းတယ္ေကာင္းတယ္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ သူ႕မွာ အားေတြ အမ်ားၾကီး ျဖစ္ေနေလာက္ျပီ။
ဘိုးဘိုးဟာ အရမ္းကို ၀မ္းသာၾကည္ႏူးျပီးေတာ့ ေနာက္တေခါက္ ေတာင္ေပၚကို တက္လာခဲ့သတဲ့ကြယ္။
ဘိုးဘိုးဟာ အရင္ေန႕ကလိုပဲ ထင္းေတြ ကို ဒုတ္ ဒုတ္နဲ႕ ေခြေနေတာ့တာေပါ့။
ထင္းေခြေနရင္းနဲ႕ ၾကြက္ေတြရဲ႕ ေအာ္သံကို ၾကားလိုက္ရျပန္သတဲ့။

အိုး.. အိုး.. ပြဲစေနျပီ ပြဲစေနျပီ လို႕ ေရရြတ္ရင္းနဲ႕ ေတာထဲကို ျပံဳးေပ်ာ္ျပီး ၀င္လာခဲ့သတဲ့ကြယ္။

「ヨイトサノ ヤーエ。」
ちょうじゃ いえ のふとった ねずみ が、 あし をあげて、 しこ ふみました。

သူေဌးၾကီးရဲ႕အိမ္က ၾကြက္၀၀ၾကီးက ေျခေထာက္ကိုေျမွာက္ျပီးေတာ့ ၾကိဳး၀ိုင္းေပၚကို ခုန္တက္လိုက္သတဲ့


「ヨイトサノ ヤーエ。」
おじいさん いえ のねずみ も、 まけ いっぱいしこ ふみました。
「はっきょい、 のこった。」

ဘိုးဘိုးဘြားဘြားတို႕ရဲ႕ အိမ္က ၾကြက္ပိန္ပိန္ေလးကလည္း အရႈံးမေပးဘဲ ခြန္အားေတြ အျပည့္ထည့္ျပီးေတာ့ ခုန္တက္လိုက္သတဲ့ကြယ္။

ひき ねずみ は、 がっちり くみあいました が、すぐに スポン。 ちょうじゃ いえ ねずみ が、なげとばされて しまいました。
「よし。 もう いっちょう だ!」

ၾကြက္ႏွစ္ေကာင္က ျပင္းျပင္းထန္ထန္တိုက္ခိုက္ၾကေတာ့တာေပါ့။

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူေဌးအိမ္က ၾကြက္၀၀ၾကီးက ထြက္ေျပးသြားရေတာ့သတဲ့။

ေကာင္းလိုက္တာ။ ေနာက္တခနေလာက္ပါပဲ။

なんど やって も、 おなじ です。なげとばされる は、 ふとったちょうじゃ いえ ねずみ です。


「おかしい な。 おめえ、 どうして きゅうにつよく なった だ?」
ちょうじゃ いえ ねずみ が、 くび をかしげ ながら いいました。

ဘယ္ႏွၾကိမ္ပဲ တိုက္ခိုက္တိုက္ခိုက္ အတူတူပဲျဖစ္ေနခဲ့တယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒဏ္ရာေတြ ရေနခဲ့တာကေတာ့ သူေဌးၾကီးရဲ႕ အိမ္က ၾကြက္၀၀ၾကီးတဲ့။

အဓိပၸာယ္မရွိလိုက္တာ။ မင္း ဘယ္လိုျဖစ္လို႕ ရုတ္တရက္ၾကီး အားေတြရွိလာရတာတုန္း

သူေဌးၾကီးရဲ႕အိမ္က ၾကြက္၀၀ၾကီးက ေခါင္းကိုဘယ္ညာယမ္းရင္းနဲ႕ ေျပာေနသတဲ့ကြယ္။


「おらぁ、 ゆんべ うんと もち くった から、 つよく なった じゃ。」
おじいさん いえ ねずみ は、 もりあがった うで をじまん そうに みせ ながら、 いいました。


「いい なあ。 おら とこ いえ は、 かねもち でもけちんぼ で、 もち なんか つか ぬ。 こんや おめえ のいえ いく から よ。 おら もち くわせて くれ ろ。」
ちょうじゃ いえ ねずみ が、 いいました。


「おら いえ びんぼう から、 おまえ がたくさん おかね もって きたら な。」
「もって いく。 もって いく。 おかね なら、いくら でも ある からーー」

ငါက မေန႕ညက ေကာက္ညွင္းမုန္႕ေတြစားလိုက္တာကိုးကြ. ငါ့မွာ အားေတြျဖစ္လာတာေပါ့။

ၾကြက္ပိန္ပိန္ေလးက သူရဲ႕ဗလေတြကို ထုတ္ျပရင္းနဲ႕ ဂုဏ္ယူ၀င္ၾကြားစြာ ေျပာသတဲ့ကြယ္။

အိုး.. ေကာင္းလိုက္တာကြာ. ငါ့ရဲ႕အိမ္ကေတာ့ ခ်မ္းသာၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကပ္စီးႏွဲတယ္ကြ. မင္းကို လုပ္ေပးသလိုမ်ိဳး ငါ့အတြက္ ေကာက္ညွင္းေတြ ေထာင္းမေပးၾကဘူး။

ဒါ့ေၾကာင့္ ငါလည္းဒီည မင္းအိမ္ကိုလာျပီး ေကာက္ညွင္းမုန္႕ေလးစားခြင့္ေပးပါကြာ။

သူေဌးၾကီးရဲ႕အိမ္က ၾကြက္၀၀ၾကီးက အဲ့လိုေျပာသတဲ့။

ငါ့အိမ္က ဆင္းရဲတယ္ကြာ။ ဒါေၾကာင့္မင္း ေငြအသျပာေတြ ယူလာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျဖစ္ပါတယ္။

ၾကြက္ပိန္ပိန္ေလးက အဲ့ဒီလိုေျပာလိုက္ျပန္တယ္။

ျဖစ္တယ္။ ယူလာမယ္. ယူလာမယ္။

ေငြဆိုရင္ေတာ့ ငါ့မွာ အမ်ားၾကီးပဲ။

ၾကြက္၀၀ၾကီးက အားရ၀မ္းသာေျပာလိုက္ေတာ့တာေပါ့


「そん だら、 ぜんぶ おこめ をたいて、 ひき いっぱいもち たべさせて やりましょう。お正月 まださき こと。 どうにかなりますよ。」
そこで また おもち をついて、 たな おきました。
やさしい おばあさん は、二 ひき ねずみ ため に、赤い(あかい) ふんどし 本(にほん)つくって、 おもち わき におきました。

ကဲ .. ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ ေနာက္တခါ ေကာက္ညွင္းေထာင္းျပီး ေကာင္ညွင္းမုန္႕ေတြလုပ္ၾကတာေပါ့ကြာ။ ျပီးေတာ့ ဒီၾကြက္ႏွစ္ေကာင္ကို ေကၽြးၾကတာေပ့ါ။ ႏွစ္သစ္ကူးကလည္း အမ်ားၾကီးလိုပါေသးတယ္။ ငါတို႕ ျပန္လုပ္ႏိုင္မွာပါ။

အဲ့ဒီလိုနဲ႕ပဲ ဘိုးဘိုးနဲ႕ဘြားဘြားက ေကာက္ညွင္းကိုတခါထပ္ေထာင္းျပီး စင္ေလးေပၚမွာ တင္ထားေပးျပန္တာေပါ့။ တကယ့္ကို ၾကင္နာသနားတတ္တဲ့ သေဘာေကာင္းတဲ့ ဘြားဘြားက မုန္႕ေတြအျပင္ ျခံဳထည္အနီေလးႏွစ္ထည္ကိုပါ ကိုယ္တိုင္လုပ္ျပီးေတာ့ ထားေပးထားသတဲ့။


あさ おきる と、 おもち ふんどし も、 なくなって いました。
「ばあさん や、 ゆんべ ちょうじゃどん いえ ねずみ が、きた ようじゃ な。
さて、 きょう どっち かつ かな。 たのしみ じゃ。」
おじいさん は、 わくわく ながら、 へでかけよう しました。


ဘိုးဘိုးနဲ႕ဘြားဘြားတို႕ႏိုးလာတဲ့အခါမွာေတာ့ ေကာက္ညွင္းမုန္႕ေတြေရာ ျခံဳထည္ေတြေရာ မရွိေတာ့ဘူးတဲ့။

အဘြားၾကီးေရ ၾကည့္ရတာေတာ့ ညက သူေဌးအိမ္က ၾကြက္၀၀ၾကီး လာသြားပံုပဲ။

ဒီေန႕ေတာ့ ဘယ္သူႏိုင္မလဲ စိတ္၀င္စားစရာပဲကြာ

ဘိုးဘိုးကအဲ့လိုေျပာျပီး စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႕ပဲ ေတာင္ေပၚကို တက္ဖို႕ထြက္လာခဲ့သတဲ့။

すると、 いえ すみ に、小ばん(こばん) まい おいて ありました。
「ばあさん や、 ばあさん や。 ちょうじゃ どん のいえ ねずみ は、 ほんと おたから もってきた よ。」
おじいさん びっくりして、 おばあさん よびました。

ေတာင္ေပၚကိုတက္ဖို႕ထြက္လာတဲ့အခါမွာ အိမ္ရဲ႕ ေထာင့္မွာ ေရႊဒဂါၤးသံုးျပားကို ဘိုးဘိုးက ေတြ႕လိုက္ရတယ္။

အဘြားၾကီးေရ အဘြားၾကီးေရ သူေဌးၾကီးအိမ္က ၾကြက္၀၀ၾကီးက တကယ္ကို သယ္လာတာပဲကြ

လို႕ အံ့ၾသစြာနဲ႕ ေအာ္ဟစ္ျပီး ေျပာလိုက္သတဲ့


おじいさん は、 おばあさん つれて、山 でかけて いきました。
ふたり しば かって いる と、
「デンカショッ、 デンカショッ。」
いつも より、 げんき こえ がきこえて きました。

ဘိုးဘိုးဟာ ဘြားဘြားကိုေခၚျပီးေတာ့ ေတာင္ေပၚကို တက္ဖို႕ထြက္လာခဲ့သတဲ့။

ဘိုးဘိုးဘြားဘြား လင္မယားဟာ ဒုတ္ ဒုတ္ နဲ႕ ထင္းေတြ ေခြေနလိုက္ေတာ့တယ္။

အဲ့ဒီလိုလုပ္ေနရင္းနဲ႕ ဟိုးအရင္ကထဲ ပိုျပီးအားေကာင္းတဲ့ အသံကို သူတို႕ၾကားလိုက္ရတယ္။

「それ、 それ、 はじまった。 はじまった。さあ、 いこうーー」
おじいさん は、 おばあさん ひいて、林 なか はいって いきました。

အဲ့ဒါပဲ။ အဲ့ဒါပဲ။ စေနျပီ စေနျပီ။ လာ.. ရွင္မေရ.. သြားၾကည့္ၾကစို႕

ဘိုးဘိုးဟာ ဘြားဘြားရဲ႕လက္ကိုဆြဲလို႕ ေတာအုပ္ထဲကို ၀င္သြားေတာ့သတဲ့ကြယ္။


赤い ふんどし しめた かわいらしい ねずみ ひき、くんだり はなれたり して、 すもう とって います。けれども、 どちらも つよく て、 なんどとって も、 しょうぶ つきません。

အနီေရာင္ ျခံဳထည္ကို ျခံဳလႊမ္းထားတဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္းေနတဲ့ ၾကြက္ကေလးႏွစ္ေကာင္ဟာ ပူးကပ္သြားလိုက္ ခြာသြားလိုက္နဲ႕ ဆူမိုကစားနည္းကို ကစားေနၾကတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္လည္း ႏွစ္ဖက္စလံုးက သန္စြမ္းျပီး အားေတြေကာင္းေနတာေၾကာင့္ ဘယ္လိုပဲ ကစားကစား ကစားပြဲမွာ အႏိုင္အရႈံးသတ္မွတ္လို႕မရဘဲ သေရပဲြပဲ ျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့။

おじいさん おばあさん は、たのし そうに ゆうがた まで ねずみ のすもう みて いました。それ から いう もの、 おじいさん とおばあさん は、 ちょうじゃ いえ ねずみ がもって きた お金 で、 いつまでも しあわせに くらしました さ。
ーー「ねずみ すもう」 おはなし、 これ おしまい。


ဘိုးဘိုးဘြားဘြားတို႕က အရမ္းကိုေပ်ာ္ျပီးေတာ့ ညေနဘက္ေရာက္တဲ့အထိ ၾကြက္ေလးေတြရဲ႕ ဆူမိုနပမ္းပြဲ ကို ၾကည့္ေနခဲ့ၾကသတဲ့။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ကစလို႕ ဘိုးဘိုးနဲ႕ဘြားဘြားတို႕ဟာ သူေဌးၾကီးအိမ္က ၾကြက္၀၀ၾကီးယူလာတဲ့ ေငြေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနထိုင္သြားၾကေတာ့သတဲ့ကြယ္။


ပံုျပင္ေလးကေတာ့ဒါပါပဲ။

Thursday, February 18, 2010

နစ္ကာ၀ီစကီစက္ရုံ၊ ပင္လယ္အလွနဲ႕ ေပ်ာ္ခဲ့ေသာ ခရီး

မီးငယ္ သြားရတဲ့ ကာစတန္မာဆိုက္က ၀န္ထမ္းအားလံုးမွာ ထူးျခားခ်က္တခုရွိပါတယ္။ ကုမၸဏီစတည္ေထာင္ ထဲက ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အတြင္း ၀န္ထမ္းခရီးဆိုတာ မရွိခဲ့တာပါပဲ။ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ညွိျပီး သြားလည္ၾကတာမ်ိဳး ရွိေပမယ့္ အုပ္စုလိုက္တခါမွ မသြားခဲ့ပါဘူးတဲ့။ မီးငယ္ ေရာက္ျပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ဘယ္သြားခ်င္လဲလို႕ ေမးလာတာနဲ႕ အားလံုးလိုက္ရင္ေတာ့ ပင္လယ္ သြားမယ္ဆိုျပီး ေျပာခဲ့တာမို႕ ရံုးထဲမွာလည္း စီစဥ္စရာေတြနဲ႕ ေမးလ္ေတြပို႕ျပီး ခရီးတခု စီစဥ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပင္လယ္သြားမယ္လို႕ ေျပာခဲ့ေပမယ့္ လမ္းတေလွ်ာက္က စိတ္၀င္စားစရာေနရာေတြၾကီး ျဖစ္ခဲ့တာမို႕ တကယ္ပင္လယ္လည္း ေရာက္ေရာ အေ၀းကပဲ ၾကည့္လို႕ရတဲ့ ေနရာ ျဖစ္ခဲ့တာမို႕ ရယ္ရပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္ကိုေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တဲ့ ခရီးတခုပါပဲ။ ကားႏွစ္စီးနဲ႕ သြားခဲ့ၾကတာပါ။ လမ္းတေလွ်ာက္မွာလည္း သီခ်င္းေတြ ေအာ္ဆိုေနတဲ့ မီးငယ္နဲ႕အတူ အားလံုး သီခ်င္းေတြ လိုက္ဆိုၾကတာမို႕ အရမ္းကို ေပ်ာ္ခဲ့ရပါတယ္။ အမွတ္ရေနပါေသးတယ္ ဆပ္ပိုရိုရယ္။

ဒါကေတာ့ စပ်စ္ျခံရွိတဲ့ ေနရာက ဆိုင္ပါ။ ျခံထဲကိုေတာ့ မသြားခဲ့တာမို႕ ဆိုင္မွာပဲ ၀ယ္စားၾကရင္း ဘာဘီက်ဴးပါတီ လုပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ေနရာေလးပါ။ နယ္ျမိဳ႕ေလးကဆိုင္ေတြပီပီ တိုက်ိဳက ဆိုင္ပံုစံေတြနဲ႕ေတာ့ ကြာတာ အမွန္ပါပဲ။

ဘာဘီက်ဴးလုပ္တဲ့ မီးဖိုက အလယ္မွာ မီးေသြးေတြနဲ႕ ကင္တဲ့ မီးဖိုမို႕ ထူးျခားတဲ့ ဒီဇိုင္းပံုစံေလးပါပဲ။
( တိုက်ိဳမွာေတာ့ ဂတ္စ္နဲ႕ပဲ ကင္တာမ်ားပါတယ္။ မီးေသြးဆိုင္ဆိုရင္ ေစ်းအရမ္းၾကီးပါတယ္။ )


ဒါကေတာ့ နစ္ကာ ၀ီစကီခ်က္တဲ့ စက္ရံုပါ.။ ၀ီစကီေပါင္းစံုကို ျပထားေပးတဲ့အျပင္ ၀ိုင္ေပါင္းစံု၊ အခ်ိဳရည္ ေပါင္းစံုလည္း ရႏိုင္ပါတယ္။ အခ်ိဳရည္ဆိုေပမယ့္ အယ္လ္ကိုေဟာပါတဲ့ အခ်ိဳရည္ပါ။ ဘယ္မွာမွ ၀ယ္လို႕မရႏိုင္ဘဲ အဲ့ဒီတေနရာထဲ ၀ယ္လို႕ရေပမယ့္ ေစ်းေတြေခါင္ခိုက္ေနတာမို႕ ၀ယ္မလာျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။



ဒါကေတာ့နစ္ကာ၀ီစကီစက္ရံု၀င္ေပါက္မွာ ရိုက္ထားတာပါ။ ခ်စ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြပါပဲ။ အျမဲ သတိရေနမွာပါ။ အရမ္းကိုေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းခဲ့သလို မိသားစုလို ေႏြးေထြးခဲ့ရတဲ့ ေနရာေလးတခုပါ။

စက္ရံုထဲမွာေတာ့ ခံုေတြ စားပြဲေတြ ျပင္ဆင္ထားျပီးေတာ့ အနားထိုင္ယူလို႕လည္းရပါတယ္။ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ ႏွစ္သက္ရာ ၀ိုင္၊ ၀ီစကီ ၊ အခ်ိဳရည္ အားလံုး အလကား ေသာက္ခြင့္ရွိပါတယ္ :D
ဒါေပမယ္ ့အားလံုးက နည္းနည္းေလး ျမည္းၾကည့္တာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ျပင္းတာမို႕ မီးငယ္ေတာ့ ေသာက္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ဘားေကာင္တာမွာ တင္ထားတဲ့ အထဲက ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာေသာက္ခြင့္ရွိသလို ၀ယ္ခ်င္ရင္လည္း ေရာင္းေပးတဲ့ေနရာပါ။

မီးငယ္တို႕အုပ္စုလည္း ခနေတာ့ အနားယူျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ အဖြဲ႕ထဲက တေယာက္ကေတာ့ တညလံုး မိုးလင္းေပါက္အလုပ္ဆင္းခဲ့ရတဲ့အျပင္ နည္းနည္း ျမည္းတာ လြန္သြားတာမို႕ ပင္လယ္သြားတဲ့လမ္းတေလွ်ာက္မွာေတာ့ ကားေပၚမွာ ေမွာက္ေနပါေတာ့တယ္ :P တလမ္းလံုး လမ္းေလွ်ာက္တာ ေျခေထာက္ကို အက်ဲၾကီး လွမ္းျပီး ေအာ္ေနတာမို႕ ၀ိုင္းရီျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္.။ အမွတ္တရပါပဲ။


ပင္လယ္ကိုသြားမယ္လို႕ ေခါင္းစဥ္တပ္ခဲ့ျပီး ေရာက္ခဲ့တာက တျခားေနရာေတြ ျဖစ္ခဲ့တဲ့အျပင္ တကယ္ေရာက္တဲ့ ပင္လယ္က အေ၀းကပဲ လွမ္းၾကည့္လို႕ရတဲ့ေနရာပါ။ :D ကိုယ္ေျပာခဲ့တာက ေရေဆာ့ခ်င္လို႕ ေျပာခဲ့ေပမယ္ ့ပင္လယ္သြားၾကည့္ရန္လို႕ ေခါင္းစဥ္တပ္လိုက္လို႕ ထင္ပါရဲ႕ တကယ့္ကို ၾကည့္လုိ႕ပဲရပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေ၀းေ၀းေနရာကပါ။ :P မီးငယ္နဲ႕ တြဲရိုက္ထားတာကေတာ့ ကာစတန္မာရံုးက management အဖြဲ႕ကပါ။ သူ႕ေျမးနဲ႕မွ ရြယ္တူျဖစ္တဲ့အျပင္ အရမ္းကို ေဆာ့တဲ့ မီးငယ္ကို ပထမဆံုး လက္ေျမွာက္သြားတာ အဲ့ဒီခရီးမွာပါပဲ ( ကိုယ္က ရံုးမွာတုန္းက ခပ္တည္တည္ဆိုေတာ့ေလ :D )

အဲ့ဒီအေဆာက္အဦးကေတာ့ ငါးကေနမုန္႕ေတြလုပ္တဲ့ စက္ရံုပါ။ တခါထဲလုပ္ တခါထဲေရာင္းနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ စိတ္၀င္စားဖို႕ေကာင္းပါတယ္။ အဲ့ဒီစက္ရံုအေၾကာင္းကိုေတာ့ သီးသန္႕ပို႕စ္တင္ပါ့မယ္ :)

ပင္လယ္ကမ္းေျခကအျပန္မွာေတာ့ အားလံုးပင္ပန္းေနၾကေပမယ့္ မီးငယ္ရယ္။ မမႏွစ္ေယာက္ရယ္ သံုးေယာက္သား ေႏြဦးပြဲေတာ္ဆီကို ခ်ီတက္လာၾကျပန္ပါတယ္ :D မေမာႏိုင္မပမ္းႏိုင္ေဆာ့ေနၾကတာ။
ရွားရွားပါးပါး တိုက်ိဳမွာ ရွိေပမယ့္ အခုလို အိႏၵိၤယအစားအစာကို သူတို႕လူမ်ိဳးကိုယ္တုိင္ ခ်က္ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေတာ့ မရွိပါဘူး။ ေဟာ့ကိုင္းဒိုးရဲ႕ နာမည္ၾကီးအစားအစာထဲမွာပါတဲ့ Curry Soup လို႕ေခၚတဲ့ အရည္ေသာက္ ဟင္းရည္ တမ်ိဳးပါ။ အမွတ္တရ စားခဲ့ပါေသးတယ္ ။ :D

ဆပ္ပိုရိုသို႕အျပန္ အမွတ္တရလက္ေဆာင္ဆိုင္

(၂၀၀၉ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၁၉ရက္ )

ႏိုဘိုးရိဘဲ့စြတ္ကအျပန္ ဆပ္ပိုရိုရံုးက ၀န္ထမ္းေတြအတြက္ မုန္႕၀င္၀ယ္ခဲ့တဲ့ဆိုင္ေလးပါ။ ဂ်ပန္မွာေတာ့ ဘယ္ကိုပဲသြားသြား မုန္႕၀ယ္လာေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ ကိုယ္ေရာက္ခဲ့တဲ့ ေဒသရဲ႕ အစားအေသာက္တခုခုကို ေပးတဲ့အေလ့အထရွိတာမို႕ မီးငယ္လည္း ရံုးကလူေတြအားလံုးအတြက္ မုန္႕၀ယ္လာခဲ့ပါတယ္။

ခ်စ္စရာ သၾကားလံုးလွည္းေလးပါ။ သၾကားလံုးေပါင္း အမ်ိဳးအစားေျမာက္မ်ားစြာကို ခ်စ္စဖြယ္ျပင္ဆင္ထားတာမို႕ သေဘာက်လြန္းလို႕ ရိုက္ခဲ့တာပါ.






ေခ်ာ့ကလက္နဲ႕ တျခားမုန္႕ေတြလည္း ရွိပါတယ္.။ ခ်စ္တဲ့မမနဲ႕တူတူ မုန္႕ေတြအမ်ားၾကီးပဲ ၀ယ္လာခဲ့ပါတယ္။

ခ်စ္တဲ့အိုကားစံနဲ႕ အမွတ္တရ ညစာ

(၂၀၀၉ခုနွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၁၈ရက္ )

ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနတဲ့ သိုးသားဟင္းစားဖို႕ရန္ အိုကားစံေနထိုင္ရာ အိမ္ကေလးဆီ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာပါျပီ
အိမ္ကေလးက အရမ္းခ်စ္ဖို႕ေကာင္းသလို အရမ္းလည္းေအးခ်မ္းပါတယ္။ တိုက်ိဳမွာေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာမွ မရွိတဲ့ အိမ္ပံုစံေလးျဖစ္သလို ေႏြးေထြးမႈကလည္း အရမ္းကို ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရျပီး မေမ့ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။

အိုတိုးစံ အိုကားစံနဲ႕ ခ်စ္တဲ့မမတို႕ေနထိုင္ရာ အိမ္ကေလး။ အဲ့ဒီေဒသမွာရွိတဲ့သူအားလံုး စိုက္ပ်ိဳးေရးကို အဓိက ထားျပီးလုပ္ကိုင္ၾကပါတယ္။ အျပန္မွာ မုန္လာဥ လက္ေဆာင္ေပးလို႕ သယ္လာတာ မုန္လာဥ တလံုး တလံုး မီးငယ္အရပ္ေလာက္ရွိတယ္ အဟီး :D ျမန္မာမွာ မရွိတဲ့ အရြယ္အစားပါပဲ။

အိုကားစံ သိုးသားကင္ဖို႕ ျပင္ဆင္ေနတဲ့ပံုပါ။ ဓာတ္ပံုအရိုက္မခံလို႕ လွည့္ပတ္ျပီး ရုိက္ရပါေသးတယ္ :P အိုတိုးစံကေတာ့ ည ၇နာရီဆို အိပ္ျပီမို႕ ညစာ တူတူမစားခဲ့ရပါဘူး။

အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းနဲ႕ သိုးသားကင္ပါ။ အရမ္းကို အရသာရွိျပီး စားလို႕ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ ေဟာ့ကိုင္းဒိုးမွာေတာ့ နာမည္ၾကီးထဲမွာ သိုးသားဟင္းလည္းပါပါတယ္။

အခ်ဥ္ေတြေပါင္းစံုနဲ႕ တမ်ိဳးျပီးတမ်ိဳးေတာ့ စပ္ေပးျပီး စားခိုင္းတာပါပဲ။ အကုန္လံုးက စားေကာင္းေနတာမို႕ ေသခ်ာေတာင္ မမွတ္ႏိုင္ဘူး :D

အိုကားစံရယ္ ခ်စ္တဲ့မမရယ္ ျပင္ဆင္ေနၾကတဲ့ပံုပါ။ အိုကားစံေနာက္က ဆိုဖာမွာေတာ့ မီးငယ္ နာရီ၀က္ေလာက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တာ မွတ္မိပါေသးတယ္ :D


ခ်စ္တဲ့အိုကားစံ ( မီးငယ္ အိမ္က ဖြားဖြားနဲ႕မွ ရြယ္တူပါ။ ) ေဟာ့ကိုင္းဒိုးမွာေနတာေပမယ့္ အေအးသိပ္ေၾကာက္သလို ေလးငါးထပ္၀တ္ျပီးမွ ဟိတာ ထပ္ဖြင့္ျပီးေနတတ္တဲ့ အိုကားစံပါ။ မီးငယ္က အက်ီၤလက္တိုနဲ႕ ခ်ည္း ေတာက္ေလွ်ာက္ေနလာခဲ့တာမို႕ ပြစိပြစိနဲ႕ ဆူလို႕မျပီးႏိုင္ေတာ့ပါဘူး :P ခ်စ္တဲ့အိုကားစံ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။ ေပ်ာ္ခဲ့ပါတယ္ အိုကားစံေရ. အခြင့္ရွိရင္ ထပ္လာခဲ့ပါဦးမယ္။ ဂ်ပန္ေရာက္ထဲက အေပ်ာ္ရႊင္ရဆံုး ေနရာကို ျပပါဆိုရင္ ေဟာ့ကိုင္းဒိုး ဆပ္ပိုရို ျဖစ္သလို အခ်စ္ရဆံုးထဲမွာလည္း ႏိုဘိုးရိဘဲ့စြတ္က အိုကားစံတေယာက္ အပါအ၀င္ပါပဲ။